parmak ucunda geldin, aklımı aldın
git dedikçe inatlaştın bende kaldın
sabredip azmedip, getirip önüme
vicdanım koydun, düşüncelere saldın
kırdıkça kalbini çoğalıp arttın
gün geldi sevgiyi, aşkı abarttın
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
merhaba
uzun süredir bakmıyordum siteye ve yorumunuzu rastgele gördüm. bu sebeple özür dilerim.
elbet yazarken acı çektirmek istemem kendi adıma. gördüm ki, yazdıklarımızı, yüreğimizi, yaşadıklarımızı ve yaşamak istediklerimizi paylaşırken aslında serseri mayın gibi bırakmışız ortaya ve biz yazıp rahatlarken, biryerlerde birilerine acı vermişiz.özür acıyı hafifletir mi bilemiyorum lakin şu şekilde düşünmenizi acizane tavsiye ederim. Okuduklarınızda kendi yaşam alanınıza düşen bir kesit var ise, bu yaşanmışlıkları da birileri bir zaman diliminde yaşamış, öğrendim ki yalnız değişmişim hissini yüreğinize buyur edin lüffen. o zaman göreceksiniz ki, 'acı, paylaşılınca azalır' düsturu gerçekliğinin ve sürdüğünün açık delili olur ve bizlerde bunun şahitleri olarak yerimizi alırız.
emin olun, nice acılar unutuluyor ve toprağın altı nice unutulamaz ve unutamam diyenlerce doludur. acı olgunlaştırırsa pozitiflik verir.
sevgilerimle
murat
acı verdi bu şiirleri okumak.bugün en çok nehir, evren, güneş sözcükleri acı verdi.bu gece belkide hiç bitmeyecek.sevdalar milenyumdan öncemiydi.ne güzel sevdalıların dilinden birşeyle rokumak. .yinede acı çekiyorum.nedenini bilmiyorum.ama bu şiirleri yazan ve yaşayan birileri bir zamnlar acı çekmişse bende şimdi çekmeliyim .
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta