Ben rüzgarla yarışırdım,
toza toprağa karışırdım,
her cefaya alışırdım,
hepsi de mazide kaldı.
Fırtınalı gönlüm vardı
coşkum dünyayı sarardı
şimdi ümidim karardı,
hepsi mazide kaldı.
Yaşım doksana yaklaştı,
saçım döküldü, aklaştı,
cismim hepten başkalaştı,
hepsi de mazide kaldı.
Yetmiş yıllık tanburiydim,
nağmelerin esiriydim,
musikinin neferiydim,
hepsi de mazide kaldı.
İstanbul, 23 Kasım 2019
Kayıt Tarihi : 20.3.2022 16:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!