Mazide Kalan Kadın Şiiri - Edip Ferhan Ç ...

Düşlerim dökülüyor kalıpsız toprağa.
Mazimde elleri kanlı,
Ayrılıktan yaralı,
Çocuğuna sarılmış bir kadın var.
Biliyor musun,
İnsanlar artık bizden daha kalabalık?
Çünkü yaşadığımız duyguların hesabını,
Sorgulamadan aradığımız,
Aşktan kalan son hakkımızı,
Kirli duygularla kararmış hayata karşı,
Sevdiğimiz renklerle savunamadık.

Polisler, bakıyor suçlu gözlerle bana.
Gözlerimde bir cinayetin failini arıyorlar.
Görmüyorlar içimdeki sevgiyi
Ve hiçbir kusur işlememiş nefretimi.
Ceset yığınlarıyla kirlenmiş,
İnsanlardan düşen şefkatle lekelenmiş hayatımda,
Hiçbir kanun ve yasa suçlayamaz beni.
Çünkü ben masumiyetimi ispat eden,
Bir şiire, bir dizeye,
Bir kelimeye sahibim.
Ve şimdi gözlerimdeki aydınlığı,
Samimiyetin yeryüzüne doğru yırtılmış rahatlığıyla,
Karanlığa teslim edebilirim.
Ellerimdeki asaleti,
İşlenen günahlar için edilmiş bir duayla,
Gökyüzüne kavuşturabilirim.