Yine akşam akşam net’de dolaşırken,
Maziyi düşündüm de daldım gittim.
Yıllar sonra gurbete yeni yeni alışırken,
Kendi kendime bazı şeyleri süal ettim.
Bunca seneler bitti nasılda geçti
Kader bana gurbet kefenini seçti
Şu sînemde umulmaz yâreler açtı
Maziyi düşündüm de daldım gittim.
Zaman zaman mutluluktan uçtum
Gördügüm tehlikeden hemen kaçtım
Bazen gönül deryasına yelken açtım
Maziyi düşündüm de daldım gittim.
Nice insanlarla dostluklar kurdum
Oldu artık gurbetler benim öz yurdum
Bazende efkarlanıp elimi bagrıma vurdum
Maziyi düşündüm de daldım gittim.
Bazende hüzünlenip için için aglarım
Gün olur neşeyle şelâleler gibi çaglarım
Volkan gibi kabaran gönlümü daglarım
Maziyi düşündüm de daldım gittim.
Zaman zaman etrafıma örüldü aglar
Sılaya gitmeye geçit vermedi daglar
Ölüler bile beni anladı da anlamadı saglar
Maziyi düşündüm de daldım gittim.
Eee dostlar ! gurbet denilen şey işte böyle
İnsan oglunu öyle derinden sarsıyor ki öyle
Geçmişden gelecege yolculuk yaptımda şöyle
Maziyi düşündüm de daldım gittim.
Mevlüt Bicik
09 Şubat 2010
Esslingen
Kayıt Tarihi : 10.2.2010 00:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!