Mazi oldu herşey Şiiri - Selçuk Kolak

İmkansızmı olduk şimdi seninle.
Yaşanan onca şey yalanmı oldu.
Bilmiyorum belki imkansızın peşinden koştuk.
Belkide biz imkansız ettik aşkımızı.

İlkler unutulmaz ya hani.
Sen, sen benim ilkimdin.
İlk mutluluğum, ilk sevincim
İlk hüznüm, ilk gözyaşım

Sevdiğim tek insandın belkide.
Ben hiç anlatmadım içimdekileri sana.
Gerçi sende hiç merak etmedin.
Bi sorsaydın bana anlatsaydım içimdeki seni sana.

Kızarmıydın kendine inan bilmiyorum.
Bilmek istemiyorum belkide.
Hayallerimiz, umutlarımız hepsi birer, birer kayıp gitti.
Tutamadık engel olamadık bazı şeylere.

Hep hayırlısını diledim ben.
Belkide değildin benim için hayırlı.
Yanlış anlama kızmıyorum sana.
Sadece bıraz kırgınım.

Yoruldum artık hatta bıktım.
Değer verip değer görememekten.
Tek taraflı çabalamaktan.
Artık vazgeçiyorum sana dair olan herşey den.

Sevmediğimden değilde.
Olmayacağını gözüme soka soka gösterdiğinden.
Hep olmazları anlattığından.
Hep Bi umursamazlığından.

Dedimya yoruldum bıktım.
Saçlarıma aklar düştü yemeden, içmeden kesildim.
Bazen her istenilen olmuyo hayatta.
Bu sana son satırlarım.

Son içdöküşüm hep ilklerden bahsettim.
Şimdi de sonlardan.
Yaşattıklarını yaşa demiyorum.
Çok sev ama karşılık görme.

Mazi düşsün aklına ağla.
Düşün yaptıklarını ama sakın dönme.
Ben yine kıyamaz inanırım sana.
Bazı hataların dönüşü yoktur hayatta.

Mevsimler gibi değiştin sen.
Geldin çiçekler açtı şu garip gönlüm.
Isıttın içimi yazgüneşi gibi.
Sonra döktün yapraklarımı kuruttun dalımı gidi verdin uzaklara.

Uzadı yine cümleler anlamsızlaştı.
Gitmek gerek artık herşey den herkesten uzaklara.
Sen artık gönlünce istediğin gibi yaşa.
Aslında hak etmiyorsun ama elveda.