Mazi Kalbimde Yara Şiiri - Berkan Karasu

Zaman ellerinin arasında saklanan bir mahkum olmuş sanki
Gözlerin kanatır en onulmaz yaralarımı bir bilsen
Üşütür olmuş adını anmak cehennem sıcaklarının arasında
Karanlıklardan korkar oldu yüreğim sen hayatımdan çıktıktan sonra

Bir büyük sevdanın sonunda dokunulmaz ufuklar açılmış bir bir
Teninin kokusu var ya o benim nefesim
Kulaklarımdaki dayanılmaz hasret kafesim
Bir bilsen seni nasıl özledim

Uçaklar geçti, trenler gitti, nehirler kurudu artık
Yüreğimin yangınları bitmez oldu bir türlü
Sevmenin bedeli ağır bir yük gibi omuzlarımda, büsbütün
Ve bir ömür geçiyor seni düşündüğüm her akşam üstü

Bağıramıyorum adını içimden en derin kuyulara
Seçemiyorum gözlerinden ötedeki ufku, gökkuşağını
Derin derin yaşıyorum seni her hücremde
Seviyorum işte yine seni benliğimden akan aşk tercümesinde

Gece ay doğmuş senden gayri öte kalan yanıma
Üşür olmuş zihnimdeki sevda ateşi, içimdeki çocuk maskesi
Bez bebekler bile sarınmış seni ne güzel, benden uzakta
Ah Ankara bir yalnızlığın kuytusunda bırakır tüm tenimi

Gelmek dönmek ve yaşamak senden habersiz, seni seninle
Uçmak dönmek belki de kollarındaki eski yerime
Dokunmak öpmek belki de dudaklarındaki eski yerimden
Sevmek, sevmek sevmek belki de yeniden en eskisi gibi habersizce…