Yalnızlığa itilmiş bir yetim gibi yaşarken,
Senin varlığının idraki beynimi kapladı
Gözlerin ruhumu okşayıp tenime dolandı.
Yenik düştüm yüreğimin bitimsiz acısına...
Yüreğimin gel-gitlerine uyum sağladın,
Son bir cesaretle gözlerinin içine baktım,
Arka bahçeme güz, gelmiş umutlarım talandı,
Alışkanlıklar değişmiş, mazi kalbimde yaraydı...
Gözlerinde anlayamadığım mahzun bir ifade,
Elimde olmadan kanımın çekildiğini anladım,
Hemen yanından kaçıp uzaklaşmak istedim,
Bedenim ruhumdan ağırdı, bir adım bile gidemedim...
Kahredici bakışının altında ezilmeye başladım,
Söylenen sözler karşısında dilim lal oldu,
Tüm benliğim hoyratça hırpalanıp savruldu,
Izdırapla açılan yüreğim acılara gark oldu...
Mağrur bir edayla yüzüme baktın,
Daha bu başlangıç der gibi yaramı kanattın,
Izdırap içinde bedenim yok olurken,
Kendimi yalnızlığın kollarına bıraktım...
Deniz
29.04.2010
Kayıt Tarihi : 15.9.2010 09:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!