Mâzi ile El-ân Şiiri - Orhan Yamak

MÂZİ ile EL-ÂN
Faciaydı yaşamak dediğin şey
Yanlış zamanlardı bunlar
Ve her şey ve herkes ârafta
Çağcıl yalnızlıklar kalabalık ıralar
Botokslu çehreler hormonlu yürekleri
Haz ve hırs delisi bir himar gibi taşır
Bencilleştikçe yalnızlaşır
Paylaşmak yoktur ekmeği
Paylaşımlar sanallaşır
Şiir ar gelir ağır gelir
Hakikate değen her söz.
Kaybomuştur...
Başka hiçbir dilde karşılığı olmayan gönül
Neye dönüşmüştür şimdi
Nesli necibi ceddin
Hayretle bakar maziden
Tuna boylarından soylu
Akıncı Beyi Koca Memil..
Asil küheylanların
Çiftlik maskotu oluşlarına
Önden giden atlılar atları kanatlılar..
İsfahanın atları üstünde Muratları
Endülüste leventler gemileri yaktılar
Ve bin yıl sonra birden geri dönüp baktılar
Serhâtlerde deliydi yiğitlerin adları
Şimdi şaklaban olmuş güldüren hatunları.
Meziyet soytarılık ...
Boş laf yığın yığın ağızlar kalabalık.
Özentili kimlikler moskof ile nemçeye
Meccanen esiri gerek yok kelepçeye
Kutsalına sövüyor kendi öz ecdâdının
Adım adım peşinde Avrupa küffarının.