Mazi ile ati Şiiri - Ahmet Akkoyun

Kızıl kıyamet sanki sinemdeki karmaşa
Dudağımda sükûtun lavlı volkanları var
Toz duman arasında kim gönüllü savaşa
Her hücremin elinde geçmişim var yadigâr
Tarifsiz sancıları kim bağladı maaşa
Kızıl kıyamet sanki sinemdeki karmaşa

Evet, bütün suç benim bunlar benim günahım
Fırtınayı unuttum kalbe rüzgâr çekerken
Akrebin kıskacında sır küpünde penâhım
Saatler yelkovanın fay hattını sökerken
Kıymık kıymık oluyor yüreğimde ferahım
Evet, bütün suç benim bunlar benim günahım

Mazi ile atinin devam ederken cengi
Ayakaltında kalan gerçeğim ve hayâlim
Bu öyle bir savaş ki asla bulunmaz dengi
Mütebessim hâl midir dil-hârımda vebâlim
Sonbaharla buluştu ümidin köhne rengi
Mazi ile atinin devam ederken cengi

Ne çok misafir almış içimdeki mahalle
Pencereler kırılmış odaları târ-ü mâr
Hangi dide göz kırpar dilimdeki bu hâle
Geri döner mi bilmem sürgüne giden bahar
Birer birer sönüyor yaktığım her meşale
Ne çok misafir almış içimdeki mahalle

Ruhsuz cemiyet gibi her yanım lime lime
Yetişir hakikate gıpta ile bakışım
Hangi yöne gitmeli ya da hangi hekime
Devr-i istimdât gibi deli dolu akışım
İstihzâyla yüzüme gülerken her kelime
Ruhsuz cemiyet gibi her yanım lime lime

Ne bir adım öndeyim ne geçen geçti beni
Terlerimden geride önümdeki mukavva
Marifet aşk hâliyle yakabilmekte fen’i
Nefsin prangasında kulaç atmak bedava
Sırtımda yalnızlığın azât etmez cepkeni
Ne bir adım öndeyim ne geçen geçti beni

Buzul içinde kaldı meçhulümün ateşi
Boynumda zincirinin görünmez üzengisi
Bülbül nasıl taşır ki gagasında güneşi
Kanadını tutarken karanlığın çengisi
0ysa çoktan kaybettim felek ile güreşi
Buzul içinde kaldı meçhulümün ateşi

Gözün yere düşmeden düşün Makberî düşün
İnce kader çizgisi gereksizdir tabire
Her yolun son noktası habercisi dönüşün
Ve o dönüş müjdesi yol açacak ha bire
Dudağını yakmadan son bir defa gülüşün
Gözün yere düşmeden düşün Makberî düşün

_______________Makberî