Mazi'den Ati'ye Şiiri - Halit Korkmaz

Haktan uzaklaştıkça ahkâmlar kara delik,
Derdest edilip her yan yürünmeli kuytuya,
Yalnızlık ruhum için çelikten bile çelik,
Gündüzler gece olsa kim çekilir uykuya.

Şerh ederim halimi dedemin lehçesiyle,
Elimin üstündeki fikir kelepçesiyle.

Adalet dokuyorsa kumaşları perdelik,
Zindan içinde zindan binilir mi muştuya,
Tekerleğin altını ararım fellik fellik,
Bizim için can kutsal bırakılmaz tortuya.

Sırtımdaki yüklerin hakikatte en hası,
İçinden çıkan fıkra devlerin kahkahası.

Tahtıma özenmedim bahtıma yürüyorum,
Üzerime yapışmış düşünceler hep kirdi,
Beynimi işgal için barikat görüyorum,
Oysa düşüncelere özgürlük gerekirdi.

Üç beş harf bir kelime cümleler kuruyorum,
Kurduğum her cümleye özümü koyuyorum.

Mazimi miyâr eyle topraktandır bardağım,
İçtiğim ve yuttuğum ne varsa hep zikirdi,
Ihlamurlar altında dokuduğum sancağım,
Âtî için kılavuz bir ezeli fikirdi.

Şehide olan rahmet melekle tek tek indi,
Uğruna çeri ölen bu vatan çok tekindi.

Yaratılan her cana bir vatan gerekirdi,
Vatan olmaya aday işte o,ben; bu dağım,
Özüm "ol" emri ile ezelden hem fikirdi,
Bağrımdan neşet eden her ağaçta budağım,

Her şehide Mevla'dan manevi bir çek indi,
Kararlı olan erden tüm düşmanlar çekindi.