Mazi Şiiri - Turgay Bozkuş

Artı otuz derecede kendinden geçmiş asfaltın
Sırtında kovalamaca oynamıştı tatlı bela çetem
Ayağımızda babamızın hep son defa aldığı
Malzemesi lastik ve bezden yapılmış esem
Çocukluk arkadaşlarımın gözlerinde parlayan misket
Ah o şıkırtılar yok mu bilmem ki ne desem
Deseler, Mezopotamya’yı verelim unut gitsin
Özlem bu olsa gerek, bir gün olsun o günlere dönebilsem.

Eksi yirmi derecede tir tir titreyen arkadaşlarım
Tren kurmuştu, o gün rüzgar gibi uçmuştu benim kayağım
Babam, üşüteceksin gir artık içeri diye köpürmüşken
Parmaklarını hissetmemecesine saatlerce kaymıştı ayağım
Durali’nin ayağına yakışırdı plastik topumuz
Ah o patlama sesi yok mu, ne de keyifli gülerdi bakkalcığım
Deseler, hadi yine iyisin verelim yedi harikaları unut gitsin
Mazi bu olsa gerek, bir gün olsun o günleri bir daha yaşayabilsem.