Mazi Şiiri - Tüba Ateş Yıldırım

Bir bakın mazime anlatacak ne kalmış,
Anlatıp da ağlayacak, gözyaşımı akıtacak,
Uzun geceler yine nöbette, gideceği de yok,
Sanırsınız bir beni tanır, bir beni ağlatır,
Başımda her zamankinden korkunç bir ağrı.

Alıp başımı giderim diyor aşk,
Aldırmadan ne sana nede bana,
Gitme dur diyecek ne cesaretim var nede elimde bir delil,
Konuşamıyorum ben, konuşup susmaya pek alışkın değilken
Başımda her zamankinden korkunç bir ağrı.

Ne olur söyleyin bana, gitmeli miyim ben, bir başka diyara?
Gidip de; unutmalı mıyım mazimde kalan sevgiliyi?
Yaşamak değil; beni telaş öldürecek bir gün,
Sevmek değil; beni, kavuşamamak perişan edecek!
Başımda her zamankinden korkunç bir ağrı.

Kahvemi yudumluyor, sigaramın dumanını içime çekiyorum,
Bakarsın, dumandan ölürüm, dumandan.
İçime çekerken dumanı, sen çıkıverirsin ağzımdan,
O kadar büyüksün ki içimde; ne içime çektiğim duman,
Ne de, korktuğum ölüm, çıkartamıyor seni içimden,
Başımda her zamankinden korkunç bir ağrı.

Derken, uzaklaşıyorum herkesten,
Daha önceleri benim olan her şeyden,
Gitmek istediğim için değil; senin için bir kez daha uzaklaşıyorum,
Gidiyorum da, yapacak hiç bir şey yok gitmek istedi ve gitti,
Sonu olmayan bir yerlere hem de,
Başımda her zamankinden korkunç bir ağrıyla.