Bir köhne otobüste
7 Numaralı koltukta
Mazinin bir köşesinde kaybolmuş
O yüzünü saklarken
Ağlayan adam benim...
Bırak mazi
Bak otobüs gidiyor
Bırak beni
Bırak kaçayım...
Ben seni
Başı dumanlı dağlarda
Gözyaşı dolu törenlerle
Issızlıklara
Yalnızlıklara gömmüşüm...
Bırak mazi
Fındık kurdu gibi
Kemirme beynimi
Bırak şu otobüste
Beş dakika olsun
Sensiz uyuyayım...
25.10.1986
Hayrettin TürkKayıt Tarihi : 17.4.2003 01:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!