Mazi Şiiri - Nilgün Bayram

Bende bilirim, elime bir fincan kahve alıp uzaklara dalmayı,
Bir sigara yakıp bir bir maziyi anmayı,tüm sevdiklermi,
Gün batarken o ıhlamur kokulu vapura bindirip getirmeyi,
O kimi hüzünlü,kimi şen,kimi şarkı dolu günleri konuşmayı,
İlk sıra o ailemden ilk ayrılışım,ilk özleyişim,ilk yalnızlığım,
Sonra işime başlayışım daha onsekizinde ağır sorumluluklarım,
Hastalarımı kaybedişim ama o zamanlar ölümü aklıma getirmeyişim,
O ilk aşk,o yüreğimin çarpışı,onu görünce ayaklarımın tutmayışı,
O radyoda çalan ilk şarkı,geçecek bütün zamanlar...
Fincandaki kahve bitince bugüne mi dönerim bilinmez,
Ama gönül isterki hep çocuk olarak kalabilsek,hiç büyümesek.
Gözlerimiz hep ışıl ışıl parlasa tertemiz duygularla,
O güzel çocukluk yıllarına hapsolsak biranda.
Aradan yıllar geçti,zaman önce beyaz saçları getirdi,boyadık,
Kalbimi giden sevgililer kırdı,musıkıyi dost ettik onardık,
Zaman alınması gereken ilçlar getirdi,istersen kullanma,
Benim sevgili yüreğim,kırılmaya alışamayan yüreğim,
Dayan az kaldı mutlu günler yakında.