Mazi Şiiri - Melih Dere

Bir gün maziye dalsam,
Bir hâlime baksam,
Hüzün gemisinde kaybolurum.

Bir yaprak misali solarım,
Resimlerde teselli ararım.
Bir bakmışım,
Fotoğraftaki herkes gitmiş.

Zor geliyor yaşamak.
Şehirler, limanlar,
Bitmeyen yalanlar.
Ne olacak şimdi yarınlar ?

Nedir bu derdin çaresi ?
Daldırır beni maziye, gözyaşımın her bir tanesi.

Herkes, zamanla alışır vedalara.
Artık, kulak asmıyorum nidalara.
Bir daha girmek istemiyorum o sokaklara.
Çünkü zaman duruyor ve ben gömülüyorum anılara.

Dost nedir bilmem.
Kimse yok yanımda.
Bu dünyada,
Yapayalnızım.

Her sayfası kederle kararan
bir hüzün defterine döner günler.
Hani nerede şimdi o güzel dünler ?
Bazen gözlerimden yaşlar akar ve bitmez benim cümlem.

Öyle yorgunum ki.
Kimse anlamaz hâlimden.
Kurtulamıyorum gamdan kederden.
İstanbul bile dost olamadı bana, yağmuru beklerken.

Bir martı misali
Uçup gitmek istiyorum uzaklara.
Zaten kimse sesimi duymuyor.
Rüzgar bile...