Mazi Şiiri - Göksu Taymaz

En çok da filtresiz sigaradan ölüyordu o zamanlar bıyıklı amcalar,
Arkalarında, boş bir piknik tüpü,
Gıcırdayan demir somya,
Kader kanseri bir kaç erkek çocuk,
Ve
Hikayesi asla para etmeyeceği için sonradan adına şiirler yazılacak olan yarınları çirkin kızlar bırakarak.

Antenler yukarı mahallede ki çatılardaydı.
Apoletli adamların ve devletindi TRT.
Bizim çukur evde televizyon ne gezer.
Kahvenin camından gördüğüm kadarıyla:
Tüm yayınlar çatlak, kirli, buğulu, dumanlı ve de karlıydı.

Mahalle bakkalına bir kasa gazoz gelirdi.
Eller küçük tabi.
Birini ben, kalanını bizim sokakta ki abiler çalardı. Bedavası yoktu o zamanlar kapakların.
Dünyaya gelmenin bedavası ile avunuyorduk.
Umut edebilmek ve belki de bir parça gülebilmekti bulabildiğimiz tek vitamin.
Karaborsadaydı, yarına çıkabilmek.
Annemden duyduğum kadarıyla "Allah büyük"tü.
Delik deşik bir seccadeyi
Başımıza cellat hükümetleri, cellat orduları
Rızkı, tütünü
Derdi, kederi
Ve babalara kanseri verebilecek kadar büyük...