Mazi Şiiri - Arıkan Akar

Kabına sığmayan gülüşlerim vardı
Göz bebeklerimin tam ortasında
Annemin giydiği çarşaf hışırtısıyla doğardı sabahım
Hepsi geçip gitti

Birbirine yaslanmış evler
Ve o haylaz uçurtma damları
Akasya kokusundan başı dönmüş
O sokaklar..
Hepsi geçip gitti

Bulutlar matemli kalabalıklar gibi
Yağacakları ve ölecekleri an’ı bekliyorlar
Sanki tüm sözcükler topraktan yapılmış
Bir bulut öfkelense
Silinecek tüm yaşamın izleri

Bir yol görmüştüm o yavaş giden trenlerin arkasından
Elimde kimliksiz bir valiz
Ve Spartaküs’ ün keskin sabrı
Yaşamın sonu yok
Ve bütün günler bizim olandı
Hepsi geçip gitti

Kayıp giden yıldızlar var
Arkaya doğru çekip giden denizler..
Dudaklarım nemliydi sevgiden
Tek kuşun uçamadığı ,şu dünya sürgününde
Öyle bezgin,ışıksız ve ellerimin üstünde
Hepsi geçip gitti

Var mıdır ,gecenin bir çocuğu?
Var mıdır yenik günlerimin ayak izleri?
Ne düş ama !
Bir değnek gibi göründü ,şafak buradan
Hepsi geçip gitti

Meyhanaler yükseliyor,bakire şehirlerde
Aralarında bir çocuk vardı bu şehirlerde, bana benzeyen
Aralarında sevdiğim kadın vardı ölen
Su gibiydi
Şehirlerin yalağına dökülen
Hepsi geçip gitti