Mazgalda Bir Katre
Mazgaldan yuvarlanan cam bilye sesinin çığlıklarıyla duvarlara vuruyorum. Kirlenmiş ruhlar arındırılırken kokulu sabunlarla, etrafımı hüzün sarıyor kızıl akşamlardan kalma yalnızlıklarda... Gözlerim sabit ve durgun, yüzümde buzdan heykel gülümsemesi, kirpiklerimdeki isyankâr edayla etrafı seyrediyorum. Karanlığın sarıp sarmaladığı dehlizde…
Yağmurların getirdiği hırçın ve delişmen suların arasında, sorumsuz ve uçarı, oradan oraya sürükleniyorum. Yüreğim bedenime sığmıyor. Kalp atışlarımdan hüzzam makamının namelerini duyuyorum. Yorgunluğumun gölgesinde dinlemeye çalışıyorum. Her yanım hüzün, her yanım yalnızlık. Her tarafım dipsiz kuyularla çevrili. Karanlığa doğru kürek çekiyorum, buselerle büyüyüp çoğaldığım sayfalarda…
Bana güneşin parlaklığından öte, bir ışık huzmesi yeter. Gözlerimizden bakan bakışları değil, yüreğimizin kızıllığında raks eden ruhlarımızı görmeye. İçsel bataklığımdan kurtulmak için duygu girdabında çabalarken daha da derinlere batıyorum. Lacivert gecelerde, sonu belli olmayan rüyalarda kan ter içinde uyanıyorum. Arıtılmış ruhlardan arta kalan sabun köpükleri içinde.
Tamamını Oku
Bana güneşin parlaklığından öte, bir ışık huzmesi yeter. Gözlerimizden bakan bakışları değil, yüreğimizin kızıllığında raks eden ruhlarımızı görmeye. İçsel bataklığımdan kurtulmak için duygu girdabında çabalarken daha da derinlere batıyorum. Lacivert gecelerde, sonu belli olmayan rüyalarda kan ter içinde uyanıyorum. Arıtılmış ruhlardan arta kalan sabun köpükleri içinde....
Çoook güzel ve bir o kadar da keyifliydi bu güzel satırları okumak
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta