Mayıszede Namus… Şiiri - Leyla Karkar

Mayıs ta başladı namusun savaşı,
Katılasıya ağladı her mayısta.
Yara bere içinde oraya buraya atıldı,
Sönen umutların kaptanı kaldı bağrında…

İkiyüzlülüğün atölyesinde harcandı,
Koca bir ömür hunharca.
O korkunç kriz nöbetlerinin,
Ah bir dili olsa da konuşsa,

Kireç kuyuları gibi ak,
Bir o kadar da içli yanan namus;
Bilmezler içindeki isyanı,
Duymaz sağırlar feryadını.
Atılmadık kir kalmaz üzerine,
Bilmezler ki tutmazsın leke.

Of be namus…
Ne menem bir şeysin ki,
Her kes seni karalama kampanyasında.
Bileni de bilmeyeni de seni kovalamakta.
Kalk artık, kalk ta haykır gerçeği.
Kimin namusu senden daha iffetli?
Değerini düşüren mayısta yediğin darbe mi?
Yoksa sana dil uzatanlar mı senden kirli?

Akan nehrin yönü değişirmi?
Ağzına geleni söyleyen uyuyabiliyorken,
Gözbebeklerindeki bulutlar neden bitmedi?
Sen hakkını almak için,
Kıyamete kadar bekle mayıszede namus,
Kıyamete kadar bekle…