Mayıstı Ve Cesedimde Sen Kokuyordun

Sen yazdııkça dökülüyordu kanlar ağzımdan
Nefes alamayan bir bebeğin çaresizliği gibiydi zaman
Çünkü bilemzdin, duvara çarpınca hiç bu denli kanayacagını kalbimin
Bilemezdin, geceyi satın alan efendilerin beni bu denli kanatacagını...

Ve sen bütün hünerinle yazdın bana
Okudum hemde defalarca okudum
Agır bir komaya giren bir hastanın gözleriyle okudum
Sonrası narkoz etkisini sonlandırdı ve kalbimi seyrettim bir cam şişede...

Artık kalbim yok Sevgili
Hadi durma, parçalamaya devam et o cam şişeyi
Yerlere fırlat, ahmaksın de, savur beni, ve sonrası git
Ben çıplak ayaklarımla ezerim senden arta kalan o cam kırıklarını...

Çünkü ben böyle sevmiştim seni sevgili
Kalbimi parçalarcasına ve duvarlara vura vura
Ama anlamadın,
Sadece seyredip durdun aynadaki o yüzü...

Sessizligim ve o koyu isyanım isyanım şimdi bir morg sessizliginde;
Parmak ucuma sıkıştırılmış bir rakam 13
Ve çıplak bedenimi örten sensizlik korkusuyla
Bilemezdin, aylardan mayıstı ve cesedim kokmasın diye parfüm şişeni yanında getirmiştin sen...