Mayıs Diyorsun Şiiri - Mehmet Hurşit

mayıs diyorsun
bir tül gibi seriliyor toprağa bahar
kuşlarsa bulutları sürüklüyor gökyüzünde
denizleri aşıp, dokunarak dağlara

bir uçurumun atlasında mı yürüyordu umut
uğultusunda durmadan üşüyen

mayıs diyorsun
güllerin rengine uyanıyor varoş sokaklar
bu dünya o eski dünya mıdır
ninnili buğdaylar ve çeliğin
çatal yürek ellerde
öpücüklerle dövülen buğusu hani

emek ve ütopya
sabrın kıyısında son hare
bir uçurum büyüt artık kendine ve
yenildiğin bütün yenilgileri at

yeni devrimlere bir türkü tutuştur
dudağının kıvrımında akıp giden
bir türkü tutuştur
yeni yenilgiler için

mayıs diyorsun ya, işte
tamda orda başlıyor umut