Mayıs Şiiri - Talip Sinecikli

YIllardan doksandörttü
Bin dokuzyüz doksan dört
Mevsimler bahar diyordu,
Aylarsa Mayıs.
Günü sormayın,gün bilinmiyordu.
Güneş küsmüş,yerine yıldızlara bırakıyordu.
İnsanlar sokaklarda baharı paylaşıyordu.
Bahar kokusunu çoktan salmıştı şehire.
Çocukça bir özgürlük sevgisi vardı onun,
Dilinde hürriyet şiirleri,başkaldırı türküleri.
Ve mutsuzluk içinde yüzyıllık dert.
Kimine göre sebepsizdi bu mutsuzluk,
Kimseyle paylaşmazdı ya derdini,kederini.
Bilerek tüm dostlarını kırdı birer birer,
Uzaklaştı herkesten.
Doksandört yılının Mayıs ayında,
Ilık bir bahar akşamında,
Bir silah sesi patladı herkesin kulaklarında.
Göğe çıkan ilk yıldız kaydı,
Gök yıldızsız,dostları onsuz kaldı..