Mayıs Şiiri - Mehmet Göksu

Bu şehrin güneyinde seni aramadım, buldum

Duyularımı söküp bedenimden
Sıcaklardan ve gürültülerden beni kurtardın
Bir anlamsızlıktı beni bana soruşun, yine de sordun
Yönleri söküp kaldırdın bu coğrafyadan
mekanı sonsuzluğa yuvarladın, beni kuşattın

ne kadar da bize uygun bu karşılaşmamız
yine bir elin elimdeydi, öbür elin evrende
işte bana o kadar yakın, o kadar uzaktın

bir ağır çekim filmde oynar gibiydik
dilimizde eridi harfler, uzadı alfabeler
evet senin için bir karşılaşmadır bu altı üstü
oysa kuzeyde bir nehir nasıl taştıysa susuz ve kimsesiz
sıkarken de öyle yere düştü ellerimiz

ben bu şehrin güneyinde seni aramadım, buldum
burada bir ev pencerelerini gizliyordu
tekerleksiz yürüyordu bir otobüs
ağaçlar yitiriyordu teferruatını
insanlar birbirine benziyordu
Burada ne varsa varlık adına
anlamından sıyrılıyordu
mesela bir taşla bir kağıt aynı adla anılıyordu
senden önce her şey böyleydi işte
her şey birbirine benziyordu

sen geldin
zamanı genişlettin
mevsimleri mevsimlere benzettin
mayıstan sonra gelecek haziranın haberini verdin,
haziranı güzelleştirdin,

sen geldin
ölüme karşı yaşamı yücelttin
hiç ettin matematiğin olasılık gücünü
dirilttin umudunu
güneşi kaybeden ayçiçeklerinin

sen geldin
kaderini değiştirdin
dara çekilen bir düşüncenin

ve bugün mayısın on üçü
bugün benim adıma
kırdın bacağını şansızlığın
havasını bozdun şeytanın
bugün, sen geldin
kalp kalbe karşıdır sözüne beni inandırdın