Çıplak ayaklarıyla bir yankı palazlanır kışın uzunca yatıya kaldığı bir odalı çocukluklarıma...
Hasetimden midir bilmem
bu neyin yalnızlığı
yalnızlık yarıştırır olduk ne zamandır
sana mahsus
bana mahpus değil miydi...
Macun kokusu nefesimizle, kırık çaydanlığın buğusunda
kanlı oyunların piyonlarıydık oysa
gücümüz sınırlı, ekmek aslan kesilirdi de
nam salardı " beni nah bulursunuz" diye sağa sola
tellal tutardı da
duymazdan ve de görmezden gelemezdik bir römorkun üstünde onca maraba...
Çekiç anca çivi çakar
çivi çiviyi söker de
Kayıt Tarihi : 15.5.2020 14:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!