Mayıs 28,2006 Şiiri - Salih Özenç

Pencerem açık.
Dört kat yukarıdan çakıl taşlarına bakıyorum.
içimde bir sessizlik,güneş ensemi yakıyor.
Birden son sözün geliyor aklıma.
Yine düşüyor birkaç damla gözyaşım.
Çakıl taşlarına.
Gözlerim kançanağı oluyor.
Islanıyor moraran yanaklarım.

Gömdüm kendimi içime.
Sahipsiz mezar kimse bilmez.
Yalnızlıkla dost oldum bugünlerde.
Gece sabaha kadar bir yürek benim için yanar.
Mavi gözlerine yaş dolar ama akmaz.
Beyaz yanaklarını öperim,gözümü her kapayışta.

Bilsen şimdi ne haldeyim gülüm.
Sevdiğin şarkıları dinliyorum.
Her seferinde doluyor gözlerim.
Her seferinde seni seviyorum diyorum,
Dört kat yukarıdan gökyüzüne.
ve
Fotoğraftaki gül yüzüne.