Mayıs Şiiri - Sevilay Çartık

Ne zaman mayıs çalsa kapımı
Çocukluğum ısınır içimde
Bir Kızkulesi sancısı
Dolar koskoca kalp tepelerime
Yürür, koşar en son demlerine...

Küçücük olmazlarda büyüyen
İlk ve son limandın
Zamanla içine kapanan
Savrulmuş kumda, kaçandın!

Ne zaman mayıs kapımdan girse
Dünden kalmış rüzgarın sesiyle
İrkilen müteessir bir dumandın
Başını öne eğer denizlerim
Geçit vermez beklemelerin
Güz değerken gamzelerime...

Sen hem dar, hem geniş zamanın
İçine düşen
Sisli anları yaratan amanken
Suçlamam usta kahkahalarını
İçine koy koyabildiklerini
Bir sen, Bir ben artıların galalarını!

Ne zaman mayıs hesabı ödense
Ödenip bitmeyen bir ömür, yaşsa
Güldüren bir ruh; güneşinle dolsun!

Ne zaman bir mayıs bitse
Bir bakış ardında bırakır sızı!
Atar kalpten hayırsızı
O çocuksu Kızkulesi
Şu an uçar gider ellerinden!
Bir bulut örter mayısı!