anlamsızlığında yanan bir ışığın ışımasında başladı ışkımız
tarifsiz kifayetler gibi gitmeye gittik kıyamete doğru
türkiye’nin düşünce labirentinde aşkın zikzaklarına aldırmadan
sevmeyi sevdikçe sevdik seve seve sevmeyi
öylesine değildi ölürcesine de değildi sevmelerimiz
paryasının paydalarında gözyaşlarını besleyecek kadar azizdi
hatta silinmesi zor olan bir tarihten öte öteydi sevmemiz
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız