Mayın ve Tutku Şiiri - Deral Baran

Bu yenilgi benim
Dağılmış bir ordu kadar yalnızım
Bakışlarında boğuluyorum
Her gece...
Antik bir şehirsin
Bütün hayaller sende gizli
Gerdanın hayallerimi süsler
Tutkuyla...
Parmaklarımda ateş
Damlar
Her dokunuşta.
Felaketim olur gözlerin
İki çocuk var
Ateş çemberinde
Yenilmiş bir gerillayım
Gül yaprağına sarılı
Başımı pusuda bıraktım
Murdar bir haykırış
Semayı kaplar
Narin ellerin boğazımda
Ruhumu çarmıha gerer
Her şafak...
Bana deniz tattır son kez
Bakışlarınla dirilt
Yoksa...
Dilim tutulur
Ellerim kanar
İstanbul üstüme devrilir
Kız kulesi son kez intihar eder.
Ve
Süleymaniye
Günahlarımı sayıklar
Girmek için zindanlarına Yedikulenin
Bağışla beni İstanbul
Yoluna mayınlar döşedim...
Başımı göğsüne koymak için
Son kez
Ölmeden önce....