Mayın Tarlaları Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Çektikleri tel örgülerde
Bedenlerden akan kan
Canlardan kopan etler kaldı

Tarlalara ektikleri mayınlara
Yaşam mı dayanır
Eller bir yana
Kollar bir yana savruldu
Ölenler
Sap değil saman değil
Harmanlara taşına
Bedenlere beden demek için şahit gerek
Hepsi paramparça, ah hepsi de delik deşik

Ölenler
Ne mezarlara
Nede kefenlere konulabilir
Tüm uzuvlar toprağa dağılmışken
Onarılması, unutulması zor
Kontrolsüz bir hal var
Kötülükler yeşerdi
Tanklar, topları
Köylere yürüttüler
Onlara itlik
Bizlere çektiğimiz şu derin yaralar şu acılar kaldı

Akçakale
Ceylanpınar
Suruç ‘ta
Umutlar koparıldı
Berfo’lar Berzan’lar,Dilgeş’ler
Mayın tarlalarında ölürken
Şöyle rahatça
Bir ah çekmeye zaman mı kaldı
Tel örgülerde, tarlalarda çocuklar paramparçayken

Kendi vatanında yabancı
Yoksul Kürt köylüleri
Ağlayan anneler
Kızıl çığlıklar
Yanık yürekler
Tecavüze uğrayan kadınlar
Paramparça olan bedenler
Çocukları öldüren acımasız mayınlar
Çakallar uluyor, çiçekleri kıra kıra tanklar yürüyor

Hainleri
Canileri
Yasak koyanları, acı çektirenleri çok iyi biliyoruz
Yine bir kez daha hüzne boğdular Mezopotamya'yı
Özgürlüğün kavgası serttir, sabır ister, paylaşım ister
Ama her halk isyanı bir gün karanlığı yırtar güneşi getirir

27.09.2014
İstanbul