Mayın Şiiri - Necdet Arslan

//*MAYIN…

Şiir paletinden öpücük konturları imha edildi
Kaçı kaç geçiyor şimdi tezgahtaki saatte
bilmiyorum

Kavuşmaların suçlusu olduk sevap işledik durduk yere
Ortasından nedensizlikler geçen
Düş bahçelerine daldık,
Dalında kırağı çalmış zeytinlerden farksızdı gözlerimiz ,
Şaşı baktık

Arıyla kovan arasındaydık
Utangaçtı turuncular
Bütün ırmaklar ayaklandı bütün ova taş kesildi,
susuzlukları bastırmaya şans tanımadı zaman…
Bulutların içinde rehin kalsın istedim güneş
Kapısı zincirlerle bağlanmış tek odalı bir baraka
yeter de artardı.

Siyaha batırıp çıkarılan
Bir meltem oldum
Yüreğimi kötü yazgılara zimmetleyen
Tanrıçalara kustum ahımı
Aşkla oynaşamadım. buruşturulup atılan
boş bir kimlik kağıdına senin adını yazdım
Tık nefes oldun birden .
Sen yeniden ayaklandın imzaladığım öyküyü
ocağa fırlatıp, kendimi sokağa atarken

Her defasında sana yönünü gösterdim
başı dumanlı yollardan geçerken elinden tuttum
Teninle, terinle ,ben’inle birleştim depremlerde

Sayısız çarpım tablolarından söz edecektim
Kalmayı denesek yeniden,dedim sana
Anlatamadım.
Hiçbir anlamı olmayan rakamlarla oturup ağlaştık

Gerçeğimizin ucunu mu kaçırdık
Neden kendimize yabancı olduk,bilemedim.