Unutulmuşluğun yol sapağındaki Anti personel mayına işkenceydi, Üzerinde açan papatyalar. Ve bir korkuydu körpecik çocuğa, yok olmak düşüncesi Hayatın daha ilk baharında. Ama: Sarı papatyalarla dolu yamaçlarda yankılanarak İsrafil sur üflemişçesine patlarken Mayında korkardı yok olmaktan; Papatya toplarken ölen çocuk kadar. Zulümdü anti personel mayına Unutulmuşluğun son siperindeki... Paramparça insan Ve tarumar olmuş papatyalar. 12.03.2009
Osman Karadağ 1Kayıt Tarihi : 8.4.2012 22:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (8)