Mayhoş Şiiri - Yunus Özkan

Dizlerinde yıldızlar bir başka
Denizin kokusu bambaşkaydı...
Aşka atan tarifsiz susuşlar da
Uzak kent yorgunu evlerin ışıkları,
Göz kırparken üçer beşer
Ufuk alabildiğine karanlıktı
Ayın iki yüzü gibi...

Dizlerim deydi başı, karanlığı delen gözleri mayhoş
Uyusun diye nefesimi tutuyordum...
Kalbimin sesi ele veriyordu beni...
Yavaşça eğildim öpmek arzusuyla...
Gözlerini dikti sol yanıma...
İçmiş miydim?
Yoksa sarhoşluk teninin kokusu muydu bana...

Saçını okşadım uzun uzun...
Ve yavaşça sarıldım titreyen ruhuna...

Ürperdiğini hissettim...
İrkilmişti...

Geride bırakamadıkları aramıza girmişti.
Gece uzun, Türküler sahilde yankılanırken an ve an öncesi
Dalga dalga yüreğime vuruyordu...

Kadehler Dolup boşalırken,
Düşlerimin gerisi gelir miydi?
Beklemek ve tek bir sözüne bedeldi her şeyi ezmek

İstedim, O Uykuya dalarken dizlerimde...
Bilmedi ne kadar hissetse de içersin de...

Sabaha uyanmak yalan bir şehrin ufkunda
Başı göğsümde ateşi içimde...
Yarasından düşenleri sarmak yerine
Kor düşmüştü içerime...

Söylenmiyor öyle
İki kelimeyi bir araya getirmek zor mesele...