Maviyi Düşlemek Şiiri - Atakan Öztürk 2

mavisini sevdiğim gökyüzü,
unutmuş gülmeyi.
mevsimler döngüsünü yitirmiş,
baharlar kışa dönmüş.
kaybettiklerim başka bir surete bürünmüş.
oysaki ne çok severim maviyi ben.
mavi umuttur, mavi özgürlük…

kış aylarında sobanın kenarında,
yalnızlığa inat maviyi düşlerdim.
papatyaların koparılmasını sevmedim
hiç bir zaman.
seven zaten seviyordur,
ne gerek var papatyaları koparmaya.
ölümlere aşina olan bu coğrafyada,
kim düşünür papatyaları.
biz değil miyiz?
maviyi kan kırmızıya boyayan.

maviyi sevmek,
maviyi düşlemek...
aslında her şey sevmekle başlar.
sevin birbirinizi, sevin ki mavileşsin yürekler.
sevin ki yeşersin tüm umutlar.

Yangından Kalanlar Kitabından