Hüzünlü gurbetler büyüttüm yokluğunda
Çarmıhlara gerildi
Müjdeli şafaklara gebe hayalim
Sahibi meçhul dillerce
Memnû cümlelere dizildi kelimelerim
Ruhuma kefen oldu
Cesedime biçilen libaslar
Sürgündüm
Gariptim
Işığın yoksa gurbetimdi dünya
Beni yanlış tanıttılar, aynalar aldandı
Çığlıklarıma kilit asıldı bütün makamlarca
Sesler içimde yankılandı
Yaftalarla kavruldum çileler ocağında
Nuh'a yoldaş verildim tufanlar kucağında
Fetret zaman zindanlarında
Gözlerimdeki ırmakları gören Sen'din
Kalbime umudu bir sevda gibi ören Sen'din
Emel girdaplarında sığındığım liman Sen'din
Eyüp'ten miras derdime derman Sen'din
Sen; semalarıma hükmeden yegane bayraktın
Sen; kalp ağacımı süsleyen en nadide yapraktın
Sen; fetret zaman zindanlarında
Yıldız yıldız çakandın
Sen; kıtalar üstü kıtalardan
Çoraklaşmış gönül diyarıma
Nehir olup akandın
Bir gün dehrin tılsımı bozulur
Dağılır bozkırın bahtındaki gölgeler
Gökyüzü coşar
Toprak dile gelir
Ölümsüz sevdaya mescit olur zemin
Çiçekler açar
Kelebekler uçar
Alınlarda parlar ölümsüz bir meşale gibi sevdan
Kalplerden matem bayrakları indirilir
Kutlu müjdenin neşvesi düşer şafaklara
Eller tekbiri işaretler
Alınlar seccadeyi mühürler
Şükranlar kanatlanır en yüce makama
Maveradan süzülen bir ses
Zamanı bölerken beşe
Geceler buhardan hörgüçler gibi kalkar sırtımızdan
Ey hatırası rüyalara tan olup damlayan!
Doğ gecelere demir atmış bahtımıza
Doğ ki,
Şafağında maviye uyansın denizler
İmbatlarla taşınsın nağmen köhne şehirlere
Adına şiirler dokusun bütün şâirler
Âşıklar türküler yaksın
Ve kardelenler kıyama kalksın
Talana yazgılı kalbimin Afrika'sında, Asya'sında
Sen; gecelerin bittiği yerden süzülüp gelen huzur...
Ben; çölleşmiş bir içdeniz sürgünler coğrafyasında
Kayıt Tarihi : 8.10.2004 10:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.