Maviye sürgün umutlar

Bir akşamüstüydü, gökyüzü solgundu, evet,
Ama her bulutun ardında gizli bir güneş.
Rüzgârın fısıltısı, eski bir şarkıyı getirse de,
Yarınlara açılan bir pencereydi her nefes.

Ne bir istikametim vardı, ne de yerim derdim,
Oysa her adım, beklenen yarına bir hediye.
Yürüdükçe, yitip gitmek yerine,
Kendime varan her yolun ucunda, bir kavuşma saklı.

Bir vakitler çocukken saklanırdım düşlere,
Şimdi düşler beni bulmaya geliyor usulca.
Bir sokak lambası kadar yalnızım sanırdım,
Oysa her yanışta, bir umut filizleniyor yeniden.

Evimizin sokağı hâlâ ürkek belki,
Ama rüzgârın uğultusu, geçmişten bir selam.
Bir camiinin önünden geçerken duruyorum,
Sıcak dua kokusu, kavuşma inancını fısıldar.

Bir göl vardı bir zamanlar...
Sesi mavi, yüzü gümüş bir şehirle yan yana.
Vişne ağacının üç meyvesi olurdu her yaz,
Annem "ah" derdi, gök biraz kararırdı,
Ama bilirdim ki, her kararan göğün ardından
Yeni bir şafak söker, yeni bir gün başlar,
Ve tüm özlemler, bir gün bahara kavuşur.