Maviye Özlem Şiiri - İlhami Albayrak

Arka sokakların pembe düşleri
Maviye özlem
Düşerken damla buz kesilir
Yere inmeden
Sorma ben o kim \sessiz çocuğum

Umurumda değil tüten dumanın
Gök maviyi kirleten sis
Sana dur diyebilecek kadar
Ne gücüm yeter nede soluğum

Şizofren duygular yargılar
Her çöp kutusunda yapılır infazım
Kışlarım donuk
Bağırsam da duyulmaz avazım
Sesim ulaşamayacak kadar
Donuğum

Ayrılıkların bedeli ağır kefaletsiz
Peşin öderim
Yetenek bende aranmaz
Bu sokak olmazsa
Az ötesi bir parça ekmeğe
Yazılır günlüğüm

Kaydı:\m sokak kaldırımı yastığım taş
Gözlerimin rengine aldan \ma
“ Çulsuzum “
Sen hey yükseklerden bakan
Sosyete çocuğu
Bedelliye yazıldın
Merak etme cephede ön saftayım
Sen yırttın gene
Bana yakıştırıldı ölüm gömleğin.

2011.Ocak.29