Maviye Hasret Şiiri - Mehmet Nuri Yalçın

Gözleri mavi maviydi
Ayrı bir ahenk katıyordu düşlerime burnundaki hızma
Mavi enginliğin bir yansımasıydı sanki
Bütünleşmişti elbisesiyle
Elbisesi de gözleri gibi maviydi
Hele bir bakışı vardı ki
Kıskandırıyordu mavi gökyüzünü
Gözleri bocuk boncuktu
Yakamozlara inat parlayışı
Aydınlığa çıkarıyordu karanlıkta kalmışları
Dalgalara ismini mırıldanıyordu sanki
Kayalıklara
Martılar uçuşuyordu ismini duyunca
Lal çocuklar dile geliyordu
Lal değilmişçesine
Sevdanın dillere pelesenk olmuş haliydi
Maviye hasret
Buruk sevinçler yaşasa da gönlüm
Melankolik bir sevda benimkisi
Varlığına inat yokluğunu yaşıyor ömrüm
Ya da
Yokluğuna inat varlığını
Sensizlik ne kadar zorsa da
Alıştım maviye hasret sensizliğe
Beyaz gülleri takamasa da ellerim saçlarına
Kırmızı gülleri deriyor yüreğim sana
Ey yüreğimin çağlayanlarında çağlayan sevgili
Boranlarla arkadaş oldum sensizlikte
Sen akarken derinden ve sessiz
Sular misali
Esen rüzgara kulak ver
Hasreti boşuna mı yüreğimin
Boşuna mı engin okyanuslarda
Maviye hasretliğim…