Maviye Şiiri - Erhan Bayram

-I-

Anlat deniz gözlü kız, anlat bu akşam bana
Elin yüzün hallerin neden soğuk bu kadar
Bu akşam gözlerinde soluk mavilerin var
Ne vardı da eksildi gönlünde benden yana
Anlat deniz gözlü kız, anlat bu akşam bana

Hangi rüzgâr titretti içindeki baharı
Gül bahçende gülce boy vermiş diken hüzünler
Dokunmuş yüreğine sulu-sepken hüzünler
Boz bulanık akıyor coşkun gönül pınarı
Hangi rüzgâr titretti içindeki baharı

Ellerin kardan soğuk, ellerin kar beyazı
Dilinde firar gözler on binlerce kelime
Değse de üşütecek değmese de elime
Ellerin ellerime sanki şubat ayazı
Ellerin kardan soğuk, ellerin kar beyazı

Bakmazdın gözlerime, böyle donuk bakmazdın
Ruhsatsız masallarda devlere mi yenildin
Sınırlı ve sorumsuz, ama zalim değildin
Beni kör kuyularda sahipsiz bırakmazdın
Bakmazdın gözlerime, böyle donuk bakmazdın

-II-

Eğer bir gel etseydin gecenin kenarından
Düşecektim omzuna bir lahuri şal gibi
Kör gece önümüzde serili tuval gibi
Nadide ve şuh renkler sağacaktık yarından
Eğer bir gel etseydin gecenin kenarından

Farkında değil misin mavilerin kadını
Elimde tutuyorum en berrak mavileri
Göz nurumu dökerek bir ileri bir geri
Tığ gibi işliyorum mısralara adını
Farkında değil misin mavilerin kadını

Rakkas yakamozları suya düşerken ayın
Gönlümde miraç vardı yıldızların ardına
Yeryüzündeki bütün yalnızların adına
Yalvardım semalara dedim; “yıldız ağlayın”
Rakkas yakamozları suya düşerken ayın

Dudakların kandı mı gece âşıklarından
Biçare dudaklardan neşe sorar gibisin
Karmaşık sokaklarda adres arar gibisin
Ve yıldızlar görünmez Taksim ışıklarından
Dudakların kandı mı gece âşıklarından

İnan bana ey mavi, her rengin sonu vardır
Resimler gölgelenir parlak çerçevelerde
Ucubeler oturur gördüğün yücelerde
Tanrı mavilere de, güllere de Kahhardır
İnan bana ey mavi, her rengin sonu vardır

Ey haşmetli ülkenin kibirli Züleyha’sı
Kor oluyor gözlerin gece yangınlarıma
Bir gülsen kar değecek hece yangınlarıma
Senden yalnız dileğim bir Mısır sadakası
Ey haşmetli ülkenin kibirli Züleyha’sı