Mavişim Şiiri - Ahmet Yavaş

MAVİŞİM
Ağlama tatlım, can evim.
Ellerinden tuttum bak.
Diz çöktüm önünde sessiz.
Şimdi yalnız değilsin
Şimdi kimsesiz.

Kim bilir?
Açsın, çaresizsin,
Anasız, babasız,
Vatansız, yurtsuz kalmışsın.
Dalından kopmuş yaprak misali,
Savrulmuşsun.

Mavişim…
Koca egolu insanlar;
Koca dünyaya sığdıramadılar seni ..
Kırıldı kolun, kanadın.
Paramparça yüreğin.

Biliyor musun bizler,
Yüreğimizden kovup ittik
Sevgiyi, merhameti
Sürgün ettik.
Sonra, sıkılmadan kalktık.
Sevgiye , merhamete,
Ağıtlar yaktık.

Penceremiz kirli mavişim,
Gökyüzümüz sisli idi.
Baksak ta göremezdik
Kimsesizliğini.
Ağlama can evim.
Gözünü seveyim.
Bak, yanındayım.
İzin ver..
Birazda ben ağlayayım.