Bir insan nasıl bu kadar mavi olur
Baştan aşağı çocuk
Elleri bile gülümsüyor
Masallara doymamış
Bana bakıyor
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Sayın Nurani öncelikle teşekkür ediyorum.
Siz yerden göğe haklı olabilirsiniz. Birikimleriniz tecrübeleriniz çoktur, edebiyatı şiiri benden de iyi bilebilir daha da iyi vakıf olabilirsiniz.
Ben iddialı değilim; lakin, bilmediklerimi öğrenmek için kurcalamayı severim.
Benim için bir nevi fikir jimnastiğidir.
Ne var ki benim düşüncem, ve ayan beyan açık bir şey de var ki biz kocaman yetişkin insanlar halâ içimizdeki çocuktan söz etmiyor muyuz?
Çocuklarımız kırk yaşına da gelse küçük, himayeye muhtaç bir çocuk gibi görüyoruz.
Bu bizim toplumumuza has bir olgu.
Halâ yurdun bir çok yöresinde bizim bebeler, çağalar diye hitap edenler var.
Aslında, insanlarımız biraz değişti; iyi yönde bir gelişme var gibi ama yine de öyle bir hale geldik ki güle güle hoşça kal demeyi unuttuk.
Bayramda ekipler evleri ziyaret ediyorlar, köylü halk bay bay diyerek onları uğurluyor.
Televizyonlardan bizlere bu yansıyanlar, ağlar mısın güler misin dedirtiyor.
Şimdi sayın Arkın belki de bu yorumlarımıza kıs kıs gülüyordur.
Ben isterdim ki başka arkadaşlar da bu yorumlara katılsınlar.
Sayın Tuğlu'nun manidar şiirnin dışında kimseden ses yok.
Herkes çekingen oldu.
Kimse kimsenin dilinden anlamadığı gibi anlamaya çaba göstereck sevgiye sabra da sahip olamadıkları için, bilgisi birikimi ışığında bir şeyler söylemek yerine, işi sulandırmak istiyenler olabiliyor.
Veya çekimser kalarak savuşturmaya tevessül ediyorlar.
Ben araştırayım sorayım farklı düşünceleri öğreneyim arzusu ile, güne düşen bu güzel şiir başkaları için ne ifade ediyor onu öğrenmek istemiştim.
Ezcümle bana göre yetişkin birine de safiyetinden, masumiyetinden dolayı bir insan nasıl bu kadar çocuk kalabilir diyebilir.
Siz şiirin, çocuğun bebekliğine yazıldığı varsayımı ile görüş bildiriyorsunuz.
Hem yüksek tahsil yapmış, yüzlerce fim çevirmiş görgüsü, bilgisi deryalar kadar tecrübesiyle orta yaşı geçmiş bilge bir kişi öyle bir hataya düşer mi?
Üstelik yazdığı da nesir değil, yineliyorum benim görüşüme göre şiirde mantık aranmaz.
Şair sağ gösterip sol vurabilir şiirlerinde; ki, bu şiir oldukça özlediğimiz bir bakirlikte şık bir şiirdir.
Tekrar teşekkür ederim iyi akşamlar.
Oldukça güzeldi. kaleminiz daim olsun malkoçoğlu
Şiirde mantık aranmaz, aransaydı; bir göz nasıl bu kadar mavi olabilir denir, ama bir insan nasıl bu kadar mavi olabilir denmezdi.
Buna kimsenin itirazı yok.
Ancak bir cocuk bu teşbihe karşı çıkabilir nasıl yani der.
Şiir zaten akıl sır ermez böyle bir şeydir.
Adına ister fikir teatisi diyin isterseniz bir şiiri, bir güzelliği paylaşmak diyelim.
Anladığım kadarıyla, günün şiirini herkes beğendi.
Beğenisine, ve şiiri algılamasına göre de yorum getirdi.
Bir şiire, bir resme bir fotoğrafa, bir esere; ya da, herhangi bir sanat eserine kişi istediği yorumu yazabilir.
Sanattan anlar veya anlamaz, her şey yoruma açıktır.
Tıpkı Nasrettin hocanın fıkrasındaki gibi:
Hoca eşeğe oğluyla birlikte biner, yanlış yapmıştır, ve zalimce bir davaranıştır.
Tek biner, yine bu kez çocuğuna karşı zalimdir.
İkisi de binmezler bu kez aptalca bir davranıştır halkın gözünde.
Velhasılı insanlar; illâ ki, bir kulp takar illâ tenkit ederler.
Belki de bu fıkrada bir kıssadan hisse durumu olması açısından düşündürücüdür.
Eleştirmek herkesin hakkıdır, dozunu kaçırmadan, insafı elden bırakmadan, çizgiyi aşmadan,seviyeyi diüşürmeden.
Lakin, olmamış demek kendi adına kişinin hakkıdır da,
zevki beğenisi,aklı izanı ile o kişi beğenmemiştir o eseri.
Olmaz demek, hüküm vermek ise herkes adına da fikir bildirmek, işte o yanlıştır.
Neden olmaz bu şiir dünün tarihi olan Eylül'ün yedisinde kayıt edilmiştir ama, sayın Akın şiiri, oğlu bebekken mi yazdı yetişkin bir delikanlı olduktan sonra mı belli değil.
Belki de daha derin düşünürsek şair, oğluna yazıyormuş gibi bizzat kendisine de yazamaz mı?
Ya da kendi adı altında neşreder ama aslında annesi veya babası yazmış olamaz mı?
Buraya kadar benim düşündüklerim; şimdi, sayın Nurani bu görüşüme sizi tenkit veya gardını almak gibi bakmasanız da, kısa bir sohbet, kısa bir karşı görüşle yetkin insanlar olarak şurada muharebe etmeden, fikrinizi öğrenebilir miyim?
Tabi kaale almayabilirsiniz; yani lutfederseniz, belki ben yanılıyorumdur teşekkürler.
Not: bu gün değerli şairin, bir diğer şiirine yorum yazdım, 'unlavabil' benzeri bir yazı çıktı ve yorumum silindi.
Yine antoloji kazan, birileri kepçe karıştırıp duruyorlar mı?
Yoksa, yoğunluktan kaynaklanan bir sorun mu.
Ya da şairin kendisi, yorumu beğenmeyip silmiş olabilir o zaman diyecek bir şey yok.
Kendi tasarrufurdur derim. Nice şiirlere selametle..
Köşeye mazhar olan şairi kutlarım.Kendisi bizim çocukluğumuzun kahramanlarından idi.Tarihi değerlerimizi hepimize anımsattı.Yeri doldurulamayacak bir fenomen.
Yaradan tüm kainatı güzel yaratmış.Bilelimki kıymet.Şu fani dünyada aslında her şey bize sunulmuş bir cennet.Kadir kıymet bilene.Evlatlarımız bize sunulmuş en büyük değerlerdir.
Olmayanlarda üzülmesin.Bir çok yardım eli bekleyen kıymetli değerlerimiz var,onlardan birer tane alalım ve sahip çıkalım.Şu sıralar koruyucu aile projesi var.Çok mutlu oluyorum.
Geçmişin kötü izleri yavaş yavaş siliniyor.
Dünyadaki tüm çocuklarımıza sahip çıkalım.Onlarla ilgili projelere duyarlı olalım.Bizler tok yatarken, onlar aç ve sefil kalmasınlar,o çocuklar hepimizin, yardım ellerimizi uzatalım.
Saygılarımla....
Bildiğimiz Cüneyt ağbi mi? kontrpiyede kaldım.Hey gidi günler heyy...
Türk sinemasına uzun yıllar hizmet etmiş ağbimizi bu güzel şiirinden ötürü kutlarım.O zamanlar mana bulurduk o'na.. Baksana Rambo'ya şimdi :)))
Bi ara Kyoto'ya uğra kapışak baba :)
Saygıynan
tekmeden şiire..
hayat gerçekten tuhaf..
@..
Sayın Cüneyt Arkın,
Bir insan nasıl bu kadar mavi olur
Baştan aşağı çocuk
Elleri bile gülümsüyor
Masallara doymamış
Bana bakıyor
Yüzünde güvercinler
Gökyüzü bulut bulut
Yağmur yağıyor
Bahar çiçekler meyve olacak
Bir insan nasıl bu kadar çocuk kalır
Uzansa yıldızları tutacak
Burnunda zerdali çilleri
Bal tadında güneşi yiyor
Bir serçe gözlerinde
Uçurtmalar uçuruyor
Bayram şekeri elleri
Anasını okşuyor
Süt kokuyor
Ekmek
Bebek
Ve çiçek
Bir insan nasıl bu kadar hülyalı olur ...
Bir insan bu kadar mı yetenekli olur....
Bu kadar mı güzel dile getirir duygularını...
Bu kadar mı mavi mavi bakar hayata...
Şiiriniz günün şiiri olmazsa bu yönünüzü bilmeyecektim...
Kutluyorum...
Leman Subaşı
Çok güzel bir şiir. Tam da benim oğlum Kaan'a yazılmış. Oğlum da mavi gözlü. Kerata dört ayak üzerine düştü:)))
Bu güzel şiirinden dolayı Cüneyt Arkını kutlarım.
Öykücülüğünü, yazarlığını; Cemal Süreya ile olan dostluğunu biliyordum ama şairliğinden habersizdim.
Şiir de epey bir şiir hani...
Güzel bir seçimdi...
Bu şiir ile ilgili 29 tane yorum bulunmakta