Mavinin Sakladığı Kent Şiiri - Hanife Kara

Gökkuşağının bittiği yerde başlıyorsun sanki,
Başladığın yerde maviye boyanıyor herşey nedensiz yere.
Tüm renkler anlamını yitiriyor.
Sende yaşanıyorsa eğer,mavinin her tonuna boyanıyor aşk.
Birtek mavilere yakışıyor ihtişamın,
Esir oluyor insan gökle denizin mavisine,sende.
Ah İstanbul,adın hep dilimde.
Çoşkun dalgalı,asi denizden.
Anlamınsa masum gökyüzünden.
Sebebsiz susar,nedensiz ağlar sende insan.
Garip bir çoşkuyla uyanır yürek,
Akşam olsun istemez.
Papatyanın sarısı denizin mavisi,
Kanat çırpan martının sesi.
Anlam katar bu kente.
Ta derinlerde...

Sonra anlık anları arar insan sende,bulamaz.
Gözü kapalı yaşar,üzülür,ağlar.
Ama hep umutla bekler.
Umut renginde gizlidir senin,
O her yüreğe yakışan mavisinde.
Çoşku tonunda gizlidir senin,
En koyu maviliğinde.
Mavinin her tonu yakışır sana.
Sende nefes alan her bedene.
İstanbul işte,
Anlam kattığın anlık anıları ararsın,bulamazsın.
Maviliğine dalarsın İstanbul'un,
Aradığın her an ana kattığın her anlam,
Mavinin kuytusuna gizlenmiştir aslında,anlarsın.
Susarsın...
Sesizlikte İstanbul'u yaşar,yaşlanmazsın.

Rağmendi sevgin,herşeye rağmen
Sokakta küstüğüm çiçeğe,
Konuşmadığım çiçeğe rağmen.
Tüm ruhların birleşimi gibi ihtişamlı gecelerin.
Ve ürkek bir martı gibi masum yüzünde mavi.
Hep önceki günden borç alınan nefesler gibi,
Ödünç yaşamların.
Yinede göğünün altında yaşattın.
Ah İstanbul,seni anlatmak için yaşlanmam mı lazım.
Bilmezdim martının gökyüzünde rüzgarla seviştiğini.
Bilmezdim denize her daldığında tüm okyonusu içine çektiğini.
Bilmezdim bulutun denizi sevdiğini.
Bilmezdim yağmurun yeşilde çiğlendiğini.
Kim bilir ne aşklar yaşandı bu kentte.
Mavisi en güzel deniz,
Yutkanamayan sevdalı geniz.
Hep sende.
Kim bilir ne aşklar yaşandı bu kentte.
Gündüz yanan,gece soğuyan topraklar üzerinde.
Görkemli geçmişinin içinde,bilinmez ne getireceğin bize.
Hiç yaşamadım sende.
Geçmiş kadar gerçek,
Gelecek kadar hayalsin belkide.
Ah İstanbul neler yaşandı sende.
Gündüz yanan,gece soğuyan bu topraklar üzerinde.
Öyle heybetli ki geçmiş seninle.
Bitse de destan olmuş dillere.
Hep yaşamış kırık yüreklerde.
Bir ömür yetmez sana doymaya
Bin ömür de yaşansanda.
Sarkıtıp yüreğimi, boğazdan içeri.
Bir nefes gibi çektim içime seni.
Sen tanımazsın beni.
Ben uzaktan seven hırçın bir aşık gibi hep sessizce izledim seni.
Bilmezdim martının gökyüzünde rüzgarla seviştiğini.