Mavinin Kalbinde Cumhuriyet

Bir sabah, mavi uyandı önce.
Güneş, çocuk gülüşleriyle dokundu toprağa.
Bir bayrak açıldı gökyüzüne,
rüzgâr bile özgür kokuyordu o gün.

Atatürk’ün adını andık sessizce,
ama kalbimizde yankısı gök gürültüsüydü.
Çünkü bilirdik
özgürlük, bir kelime değil,
emekle yoğrulmuş bir yarındı.

Umut dedik,
ellerimizle ektik toprağa.
Bir milletin kalbinden filizlendi o tohum
ve adı Cumhuriyet oldu.

Şimdi ne zaman bir çocuk gülerse
gökyüzü biraz daha maviye döner,
bir rüzgâr eser,
bir ses duyarız içimizde:
“Biz, yarını kuranlarız.”