Mavinin en Mavisi

Mavinin en Mavisinde
Mavinin en mavisinde aradım seni,
çivit bir sabahın en derin yerinde;
göğe değil, içime çöken o serinlikte
adı konmayan bir çağrıydın önce.

Lacivert uzadıkça sesim kısıldı ,
dalgalar konuşmadı, ben duydum;
tuz yakmadı, yalnızca hatırlattı
uzakta duran her şeyin yakınlığını.

Bir deniz kabuğu buldum kıyıda demeyeceğim,
çünkü kıyı değil mesele
içimde dönen o büyük girdap
kendi gölgesini tanımayı öğrendi bugün.

Baktım, aramak bazen uzak kalmak değilmiş;
yakın sandığım yerlere fazladan dokunmuşum,
izlere dokundukça renk de soluyormuş ,

Şimdi bırakıyorum, yavaşça.
Ne kayıp sayıyorum, ne zafer.
Sakin bir suda kendi yüzümü görür gibi
bir bir seçiyorum:
benden uzak durdukça bana ait olanları,
ve artık gerçeğe dönen
yitirdim sandıklarımı.

Bir an sessizlik çöker, sonra anlarım:
beklemek, unutmak değildir;
yerini bilen her şey
kendine ait ismi geri alır.

Mavinin en mavisinde aradığım sen,
belki hep buradaydın da benkaybediyordum
avuç içimin telaşıyla.
Şimdi telâşlarıda bırakıyorum
renk kendi ışığına kavuşsun diye.

Ve görüyorum:
yakınlık bağırarak oluşmuyor
ince bir samimiyet ile duruyor içimde;
adını anmadan da biliyorum:
bulduğum, benden eksilmeyen tarafım
ve sende parlayan yanım