gecenin en ıssızlığıdır
yıldızlar bile kendi köşesinde münzevi
bir benim yiyip bitiren kendini olur olmaza
bir benim derdi ezelden kallavi
epeydir susmuşum oysa
hayatın bağrına öylece pusmuşum
bilmezler
nicedir yaşayan ölü olduğumu bir nevi
yine de dirilir elbet körelen gözenekleri umudumuzun
dirilir bir gün celladımıza inat
denizlerden ve gökyüzünden mavi
Kayıt Tarihi : 3.10.2013 20:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!