Mavimsi gezegen Şiiri - Nesrin Kayıkçı

Seni en son gördüğümde
Karşımda bornozlu halin
Sakallarından sular damlıyordu
Öylesine sevimliydin
Kurulanmaya bile vakit bulamamıştın
O kahrolası telefonun çalan sesine yetişmek için.
Karşında büyümüşte küçülmüş bir kız çocuğu
On sekiz yaşından gün alan
Sen belki farkında değildin
Ama o çok sade
tertemiz ve dupduru

Bir mavi gezegenden gelmiş dünyaya
Pencere açık kalmıştı o gün
Ne kadar da düşünüyordu seni
Tenin üşümesin diye vaazlar veriyordu
Dünyanın yabancısı
Ama seni sanki kırk yıldır tanıyor gibi
Sen üşüme hasta olma diye
Karşı konulmaz bir duyguyla
Sesinin sıcağıyla sarıp sarmalıyordu
Bir tek sana bağımlı
Bir tek sana tutsaktı
O gün kapanmadı pencere
Dili küfürlü bir rüzgar alıp götürdü sesini
Küçük bir kızın yüreğiyle
Geldiği yere
Mavimsi bir gezegene