Küçücük bir umut yeterdi bana
Sen benim dünyamdın yarınlarımdın
Taş koydular önümüze set çektiler bendimize
Uğraştılar hep bizimle mutlu olmadık seninle
Ele kandığın kadar bana da inansaydın
Şu anda benim için belki Leyla’ydın
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
