Mavimacera Şiiri - İlhan Biçer

Mavimacera

Küçükken denizi merak ederdim,
denizi ilk haritada gördüm.
Dünyanın üçte ikisinin
deniz olduğunu öğrendim,
denizi sevdim…
karadan uzaklaştıkça
maviler koyulaşıyordu,
maviyi sevdim…
Doğduğum yer denizden uzaktı,
balıkları ilk balık pazarında gördüm
onları yüzerken seyretmek istedim…
koca koca gemileri gördüm
sinema perdelerinde,
gemileri sevdim…
Gemileri sürenlerin kaptan olduğunu öğrendim,
Kaptanları sevdim…
Kağıttan gemiler yaptım,
komşumuzun havuzunda yüzdürdüm…
Kaptanların dostu deniz fenerlerini sevdim,
ilk deniz fenerini Kuşadası’nda gördüm,
Bana gülümsüyordu…
Öğretmenimiz sınıfta soruyordu
Arkadaşlara; “büyüyünce ne olacaksınız? ” diye.
Kimi öğretmen, kimi doktor,
Kimi de mühendis olmak istiyordu.
Bir tek ben: “büyüyünce kaptan olacağım.” Dedim.
Engin denizleri aşmak için,
hayallerim büyüktü…
Sen hiç denizkızı gördün mü?
ben gördüm…
Denizin içindeki kayalıklara oturmuş,
Bana gülümsüyordu.
Bir peri kadar güzeldi,
Denizkızını sevdim.
Ona kavuşmak için atladım suya
Yüzdüm yüzdüm,
Tam yaklaşıyorken o,
Hep uzaklaşıyordu.
Ne kadar uğraşsam, çabam boşunaydı.
Yorulmuştum, kulaç atamaz oldum,
gidiyordum mavinin derinliklerine
bir çığlıkla uyandım aniden
Gözyaşları içinde…
İşte bu yüzden ben,
denizi ve maviyi severim…
işte! ...
Benim deniz ve mavi sevdam,
işte! ...
Benim mavimaceram…

ilhan BİÇER

2008