“şafak söktü” deneme yazımdan sonra bu ilk yazım mı olacak diye düşünüyorum da yok diyorum ilk değil…üç yıldır neler yazmadım ki düşüncelerimde, …kaleme almadım çünkü içimde düşündüklerimle kendime yettim yada biz bize mutluyduk bekli de….gerek duymadım, kendime sakladım… hani huzur vardır ya…bu huzuru kendim içimde yaşamak istedim…şimdiye kadar anlatmadığıma, kalemi elime almayışıma pişman mıyım…. değilim…
“insan bir kere dünyaya gelir, bir daha şafak gelmeyecek dünyaya”, “ tüm sorunlarını halledemeyeceksen eğer ardına at” diyen annemin sesi kulaklarımda hep… haklıymış… ben bir daha dünyaya gelmeyeceğim ya, bu hisse alıştım zamanla, kendime inandırdım…kendime inancım ve cesaretimi bir araya getirdim ve şimdi hayal edemeyeceğim bir hayatı yaşıyorum…beni içten içe besleyen annemin sözlerine karşılık ona bir teşekkür borçluyum…seni çok seviyorum anne…
son yazımda yeni bir hayata başlamaktı amacım… keşkelerle dolu bir hayatı geride bıraktıktan sonra klasik bir söz olacak ama hayata yeni bir sayfada yeniden başlamak…zaman zaman eski sayfalara bir göz gezdirmek yada zorunda kalmak dışında ben bu yeni açtığım sayfada huzurluyum…mutluyum…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta