Mavim Şiiri - Bilal Süren

Hüzün ve acı doluydum.
Bir yanımı dağlamış, bir yanımı susturmuştum.
Ve suskundum,
Günün en sıcağında, gecenin en sessizliğinde.
Ve bir sabah gözlerin mavi olup yüreğime doğdu.
Gökten mavi, denizden maviydi.
Sonra yeşil doğdu.
Çimenden yeşil, yeşilden yeşil
Dokunsam uçup gidecektin sanki.
Dalında duran son yapraktın,
Düşüp toprak (yok) olacaktın,
Bir dokunuşumla (el uzatmam ile.)
Ve ne dokundum,
Ne de teninin sıcaklığını hissettim.
Ve hiç koklamadım
Gülkurusu tenini.
Çekmedim içime seni nefes gibi.
Sustum ve hep sustum.
Sustukça çığlık oldu yüreğimin sesi.
Sustukça bağrım yandı.
Yine de haykırmadım seni, deli maviye.
Ama sen hep maviydin sonra yeşil.
Seni mavide sevdim, mavide seni.
Yeşilde seni aradı gönlüm.
Buldukça seni yüreğim, kaybedip yine aradı.
Ve sen hep Zin kalacaksın, Mem yüreğime.
Ağıt olacaksın yüreğimin lal diline.
Seni ulaşılmazda,
Seni mavide,
Ve Seni yeşilde sevip,
Yüreğimin en derinliğine,
En dokunulmazlığına gömdüm.
Sonra Tanrılardan ateşi çalıp,
Yüreğimi ateşlere savuracağım.
Ve kavrulacağım yangınında sessizce,
Boğarak çığlıklarımı avuçlarımla.
Günün en maviliğinden
Geceye dönerken ufkum,
Yanımdaydı yüreğin,
Sımsıcaktı ve ürkekti.
Bozmadım gecenin ahenginde,
Yüreğinin sessizliğini
Sussun istiyordun, yanarken ben,
Mabetsiz kalmış kutsal ateş gibi.
Sen mavim
Sen yeşilim
Ve sen en ulaşılmazım
Yüreğime hoş geldin…

Didim/Aydın 07.08.2006