Maviler ve Martı Şiiri - Volkan Sevinç

Kendi kurak denizimde,
Uzaklar mı ağırlaştı
Belki de kendi izimde
Gözlerim sağırlaştı

Maviler de solmuş iyice
Dar geldi onlara dunya
Eminim ben degismedim
Karamsar değilim ya!
Bu acıklı solgun maviye,
Çok açık göklerin üzüldüğü
Gözlerin belki biraz mahçuptur,
Denizinse tek suçu dürüstlüğü

Geceler ağır, gündüzler parlak
Ay suskun, güneş ağlak
Biri beni anlatıyor bana
Diğeri seni hatırlatıyor
Güneşin de suçu yok senin de
Tek günah anıların
Ne yağmur ne silgi
Temizlenmiyor anıların

Her sessizlik seni haykırıyor
Sana yeminli yalanlar
Konuşanlar senden bahsediyor
Sensizliğime boğulmuş kalanlar
Eskiden böyle değildi
Sadece ben, seni bağırırdım
Kendi sağır karanlığımda
Kendime seni haykırırdım

Sustu şimdi gözlerim
Artık gürültüde çıtırtısın
Işık saçıyorken gündüzleri
Artık geceleri göçen bir martısın